الان نشسته بودم داشتم وبلاگ های بروز شده آوا رو می دیدم تا شاید یه وبلاگ به درد بخوری که توش دو تا حرف جدید بشنوم دو تا چیز مفید یاد بگیرم ، پیدا کنم ولی دریغ از حتی یکی.....!!

همش تکرار مکررات...یه دختر تنها یه وبلاگ ساخته توش پره عکس عشقولانه! بعد چند تا شعر کپی پیست کرده....منو تنها نذار رو قلبم پا نذار!!....یه عنوان مثلا توپ هم زده: آتش سرد ، فاصله من و عشقم , اما او رفت ، بهم بگو چرا؟؟ ، من و عشقم......اَه حالم بهم خورد از اینهمه مطلب تکراری از اینهمه آدم تکراری....نمی دونم چند تا از همین دختر و پسرهایی که تیریپ افسردگی و شکست عشقی برداشتن و دم از عشق می زنن واقعا مفهوم عشق رو می دونن یا حتی معنی کلمه دوستت دارم رو؟

نمی دونم واقعا این ها همین عشق به یه شخص رو انقدر کم دارن یا دنبال یه چیز دیگه هستن ولی یه تعبیر اشتباه دارن از کمبودی که تو وجودشون هست؟ خب این عشق رو همه کم دارن همه تو وجودشون یه خلأی رو احساس می کنن ولی این ها چرا اینقدر ساده و سطحی به عشق نگاه می کنن؟

اصلا چرا راه دوری برم؟ آدم باید یه سوزن به خودش بزنه بعد یه جوالدوز به دیگران...(درست گفتم؟!)

نمیدونم تا حالا چقد به عشق فکر کردم و چقد تونستم پیش خودم تجزیه اش کنم ولی بنظرم آدم نباید ادعای عاشقی کنه به هر دلیلی...

خیلی ناراحت میشم وقتی می بینم نوجوونا و جوونامون به محض اینکه به سن بلوغ می رسن تمام فکر و ذکرشون میشه جنس مخالف! یعنی واقعا اینا با هیچ موضوع دیگه ای تو زندگیشون روبرو نشدن که هم و غمشون شده عاشق شدن؟

اینهمه تکرار هم اسفناکه هم تعجب آور...هیچ کس حرف تازه ای نداره بزنه .. انگار همه دچار یه رکود فکری شدیم که به قول استاد رائفی پور سرگرمیمون شده شکم و زیر شکم!!...

ایکاش بشه یه حرکتی کرد تا از این وضعیت نجات پیدا کنیم....

.................................................................................................................................................

تقریبا دو سه سالی بود که کارمندای دانشگاه آزاد سهمیه روزانه روزنامه داشتن و داداشم هر روز با یه دسته روزنامه میومد خونه و شب که خونمون رو نگاه می کردی همه سرها توی روزنامه و غرق خوندن بود...حتی مادرم که خرده سواد نهضتی داره و چشماش ضعیفه روزنامه رو می برد زیر نور مهتابی یا روزا تو حیاط می نشست قشنگ همه جاشو می خوند هر چند بعضی جاها رو اشتباه برداشت می کرد و موجبات شادی ما رو فراهم می کرد...

اما الان چند وقتیه که سهمیه رو قطع کردن و از روزنامه خبری نیست مگر بعضی روزها که گذرمون به یه کیوسک بخوره و خوراک مطالعه خونواده رو تامین کنیم!واقعا خیلی برامون سخته این قضیه چون کاملا عادت کرده بودیم مخصوصا من که آخر شبا وقتی خوابم نمی برد جدول سودوکوی 5قلو جام جام رو حل می کردم و کاملا به این جدولا معتاد شده بودم

نمیدونم دلیل این کارشون چی بود ولی گام خیلی مثبتی رو که برداشته بودن قطع کردن...امیدوارم چشم و گوش مردممون با این کارها بسته نشه و از هر راهی دنبال کسب کردن آگاهی باشن.